कवी नामदेव धोंडो महानोर

'कवी नामदेव धोंडो महानो'र

जल्म

कवी नामदेव धोंडो महानोर हांचो जल्म पळसखेडें, औरंगाबादेंत 16 सप्टेंबर 1942 ह्या दिसा जालो. तांचो जल्म एका गरीब घरांत जालो. ताचो आवय – बापूय शेताचो वावर करतालीं. ताची आवय फातरार गंव दोळून ताचें पीठ करताली.

साहित्यीक वावर

तांणी कांय चित्रपटांचें गितलेखनूय केलां. तांचे काव्यसंग्रह म्हळ्यार ‘रानांतल्या कविता’(1967), ‘वाही’(1970), ‘पावसाऴी कविता’ (1982), ‘प्रार्थना दयाघना’, ‘अजिंठा’ (खंडकाव्य) (1984), ‘पळसखेडची गाणी’ (लोकगीतांचें संकलन) (1982). हे भायर ‘गांधारी’ ही कादंबरी, ‘गपसप’ आनी ‘गांवांतल्या गोष्टी’ (लोकगितांचें संकलन) (1982) वर्सा ताणीं केलां. तांकां ‘पानझड’ ह्या कवितासंग्रहाखातीर साहित्य अकादमिचो पुरस्कार फावो जाला. ताचे ‘गांधारी’ हे कादंबरीचो भारताच्या बारा भासांनी अणकार जाला. ताचें पुस्तक ‘वाही’ हाचो वापर काय मराठी चित्रपटांत पळोवंक मेळटा. देखीक –‘जैत रे जैत’ आनी ‘विधुशक’ .कविमनाच्या मनशान राजकारणान येंवचें न्हंय आनी राजकारणी मनशान कविता करची न्हंय , ह्या विचाराक नामदेव .धोंडो. महानोर हाणीं फट थारायलां. तांची 1978 वर्सा महाराष्ट्र विधान परीशदेचेर नियुक्ती जाली. पूण कविता, शेती, समाजकारण, राजकारण अशा विंगड विंगड क्षेत्रांत वावुरलेल्या महानोराक कवी म्हणुनूच लोक वळखतात. तांचे कवितेंत आशिल्लो निसर्ग, प्रतिमा, लय, शब्दकळा आनी वेदना रसिकांक जायजायशी दिसता.

पुरस्कार

तांका खुबशे पुरस्कार फावो जाल्यात. तांका ‘वनश्री’ आनी ‘ क्रुशीभुशन’ हे पुरस्कार ताच्या सैमाच्या आनी शेतकी कामाच्या योगदानांक लागून फावो जाल्यात. तांका भारत सरकारान ‘पद्मश्री’ हया पुरस्कारान सम्मानीत केल्या.