तालेंतांची वपार

The parable of the talents, as depicted in a 1712 woodcut. The lazy servant searches for his buried talent, while the two other servants present their earnings to their master.

An etching by Jan Luyken illustrating the parable of the talents.

तालेंतांची वपार

Talentanchi Vopar - The Talents ( parable )

वपारिंचो हेतू

तेदनां शिसांनीं लागीं सरुन ताका विचारलें: "वपारींनीं तांचे कडे कित्याक उलयताय?" ताणें परतीपाळ केलो: "कित्याक सर्गींच्या राज्याचे गूट वळखूंचें देणें तुमकां दिल्लें आसा; तांकां हेरांक ना. आसा तांकां देव आनींक-उय दितलो आनी तांचें माप भरन अत्तलें; पूण ना तांकां, आसा तें पोरयान तांचे कडलें देव काडून घेतलो. देखून हांव वपारींनीं तांचे कडे उलयतां, कित्याक पळेवन-उय तांकां दिसना, आनी आयकुन-उय तांकां आयकना आनी समजयी ना."

इजायासान अशें आदींच सांगललें तें तांचे सवें पाळोन येता:

"आयकुन-आयकून तुमकां काय, समजचें ना; पळेवन-पळेवन तुमकां काय दिसचें ना. कित्याक ह्या लकाचें काळीज जोड-निबर जालां, तांचे कान भेरे जाल्यात, तांचे दोळे धांपलले आसात; ना तर दोळयांनीं तांकां दिसूंक लागतलें, कानांनीं तांकां सारकें आयकुंक मेळतलें, मनान तांकां समजतलें, आनी, तीं परतून येवन, हांव तांकां बरीं करीन ."

तालेंतांची वपार

पवित्र पुसतक ː मातेव २५ ː १४-३०

१४ "तêच भाशेन सर्गिंचें राज अशें म्हणचें: कणेकलो मनीस पयशिल्या गांवांत वेचो आसलो; तेदनां ताणें आपल्या चाक्रांक आपवन हाडून तांच्या हातांत आपली गिरेसत्काय अशी वानटून घाली: १५ एकाक ताणें पांच तालेंत दिले, दूसऱ्याक दन आनी तीसऱ्याक êक, जण-एकल्याक आप-आपलê कुवेती पर्माणें. मागीर तो भायर सरून गेलो. १६ पांच तालेंत घेतलले तो रकडच गेलो आनी ते घेवन ताणें वेपार्धंदो केलो आनी आनिंक पांच जोडले. १७ तêच परीं दन तालेंत घेतलले ताणेंय आनिंक दन जोडले. १८ पूण êक तालेंत घेतललो ताणें वचून जमीन खणली आनी थोंी आपल्या धनियाचो दुडू पुरून लिपयलो. १९ जायतो काळ बलानडल्या उपरांत त्या चाक्रांचो धनी पर्तून आयलो आनी ताणें तांचê लागीं हिशोब मागलो. २० पांच तालेंत घेतलले तो लागीं सरलो आनी, आनिंक पांच तालेंत दाखवन, ताणें म्हळें: ‘सायबा, तुंवें म्हाका पांच तालेंत दील’लेई, तोर पळे हांवें आनिंक पांच जोडल्यात.’ २१ ताच्या धनियान ताका म्हळें: ‘शाबास, बऱ्या आनी विस्वाशी चाक्रा! थड्याच वसतुंनीं आपूण विस्वाशी म्हण तुंवें दाखयलेईं देखून, हांव अगळेो वसतू तुका पातियेतलं. ये आनी तुज्या धनियाच्या सुखांत वानटो घे.’२२ उपरांत दन तालेंत घेतलले तोय लागीं आयलो आनी ताणें म्हळें: ‘सायबा, तुंवें म्हाका दन तालेंत दील’लेई, तोर पळे हांवें आनिंक दन जोडल्यात.’२३ ताच्या धनियान ताका म्हळें: ‘शाबास, बऱ्या आनी विस्वाशी चाक्रा! थड्याच वसतुंनीं आपूण विस्वाशी म्हण तुंवें दाखयलेईं देखून, हांव अगळेो वसतू तुका पातियेतलं. ये आनी तुज्या धनियाच्या सुखांत वानटो घे.’ २४ êक तालेंत घेतललो ताणेंय लागीं सरून म्हळें: ‘सायबा, तूं खोर मनीस म्हण हांव जाणं: तुंवें वंपुंक नांय थोंी तूं लुंवताय, आनी लावुंक नांय थोंिचें तूं पुंजायताय; २५ देखून भियेवन हांव गेलं आनी तुजो तालेंत धर्णिंत पुरून हांवें लिपयलो. हो पळे तो हांगा आसा; तुजो तो तूं घे.’ २६ पूण धनियान पर्तिपाळून ताका म्हळें: ‘खट्या आनी आळश्या चाक्रा, हांवें वंपुंक ना थोंी हांव लुंवतां आनी लावुंक ना थोंिचें हांव पुंजायतां म्हण तूं तोर जाणो आसलय; २७ म्हणटोच म्हजो दुडू तुंवें सावकारां कडे दवरुंक जाय आसलो, पर्तून येतोच, म्हजें तें, त्या भायर कलांतर, हांव घेतलं आसलं. २८ म्हणटोच ताचê लागचो तो तालेंत काडून घेइयात आनी धा तालेंत आसात ताका दियात; २९ कित्याक आसलल्यांक देव आनिंक-ऊय दितलो आनी तांची भोर जातली; पूण नासलल्यांचें आसा तेंय देव काडतलो. ३० कित्याकूच उपकारनासलल्या ह्या चाक्राक काडून भायर काळखांत उडय्यात; थोंी सगळीं रुदन करून आनी दांत कर्करावन आसतलीं."’

एक स्फुर्थी:

एक दयाळ आनी जाणार राजा आसलो. लक ताचो खूब मग करी. देवाचो अणभव घेवंक एक पावट तो लांब यात्रा कर्पाचो आसलो. वेच्या पयलीं तो आपल्या तेगांय धुवांक आपणाशीं आपवन दर एकलेक एक गंवांचो कणो दिता. व्हडले धुवेन तो किर्कळ गंवांचो कणो जनेलांतल्यान भायर मारलो. दुस्रेक तो गंवांचो कणो उंचा मलाचो दिसलो आनी तिणें तो भांगाराचे पेटेंत सांबाळून दवरलो. तिस्रे धुवेन तो गंवांचो कणो जंनिंत रयलो आनी सबार वर्सांनी जायती गंवांची पीक तयार जाली आनी राज्वाड्याचो गर्जो पूऱ्यो जाल्यो. राजा परत येतच हे तिस्रे धुवे विशीं खुशाल जालो आनी तिका ताणें म्हळें, ‘शाबास बरे आनी खात्रेचे धुवे, तूं ल्हान वसतुंनी खात्रेचें जावंक वावुरलें देखून यो आनी आखो राज्वाडो तुज्या ताब्यांत घे'. देव आंकां तालेंत, देणीं आनी कुर्पा दिता तांचो आमी दूसऱ्यांच्या बरेपणा खातीर वापर करुंक जाय.

देवाचें उतर:

तालेंत खूब किमतिचें. एका तालेंताक सव हजार देनार अशी किमत आसा. दूसऱ्या उत्रांनी एक मानांय १५ वर्सां मेरेन दिस्पटो वावर करून झडता तितलो पगार! म्हणतच एक तालेंत म्हळ्यार खूब दुडू. एक देनार साद्याचाल्त्या मनशाचें दिस्पटें पगार. आयच्या शुभवर्तमानांत, धनी आपल्या तेगां चाक्रांक वेगळिवेगळी रखम (आमवंत) दिता. एकल्याक पांच, दूसऱ्याक दन आनी तीसऱ्याक एक तालेंत दीवन आपूण पयशिल्या गांवांत वेता. पयले दग चाकर आपणा लागीं दिलली गिरेसत्काय दुपेट कर्तात पूण तिस्रो मात आपलो तालेंत सांबाळून सुरक्षीत दवर्ता. पयले दगूय जाणांक धनी वाखाणता आनी तांकां व्हड जबाब्दारी दिता आनी ते आपल्या धनियाचे इश्ट जातात. तिस्रो चाकर मात धनी खर आनी खडक देखून भिरांतीन आपणें दिललो तालेंत सुरक्षीत सांबाळून दवरलो अशें म्हणता. अशे तरेन तो धनियाक गुन्यांवकारी कर्ता. आनी धनी ताका वेव्हारीक जाप दिता आनी कडक खासत लायता.

आंच्या जिविताक:

आयचे वपारिंतल्यान आमी खूब शिकुंक जाता. तांतुंतली शिकवन आंच्या जिविताचेर बरो प्रभाव हाडुंक शक्ता. जायते पावटी म्हणतांव: ‘ देव बरो आनी दयाळ आनी आमी कितलेंय वायट पासून आदारल्यार तो आंकां तो सालवार कर्तलच'. हें एकदम चुकिचें धरण. आमी सदांच देवाक उक्तीं आसुंक आनी आंचे लागीं आसा तितल्याचोय वापर करून ताचे सेवेक हाजीर आसुंक गर्जेचें. तेदनां देव आंकां शाबास म्हणतलो आनी आंकां आपले इश्ट कर्तलो. ताच्या राज्यांत आंकां जागो मेळतलो. देव आंकां आंचें जिवीत भर्तेन जियेवंक आपयता आनी आंकां आशिर्वादान भर्ता. आमी मात आंचे लागीं जाता तो प्रयत्न करुंक फावो. निमाणो चाकर आळसायेचें जिवीत जियेलो. आंची आळसाय संपवंया आनी हुशार्कायेन जियेवंक वावरुंया.

समियाच्या येण्याक जाग्रुतायेन वाट पळेवंक ही वपार आंकां हुसकायता. तेच परीं आमी जबाब्दारेन वावरुंक आंकां स्फुर्थी मेळता. जेजुचो आदेश आंच्या मनांत दवरून आमी जिवाळ जिवीत जियेवंक वावरुंया. आमी देव खर आनी शिक्षा दिता तसलो म्हण चिंतीत जाल्यार देवा सवें उक्त्या काळीज मनान आनी मगान वागुंक आंकां कठीन जातलें. आंकां देवान तालेंत दिल्यात ते वळकून घेवंया आनी जबाब्दारेन तांचो उप्योग करून जेजू क्रिसताच्या दूसऱ्या येण्याक तयार रावुंया.

“वपारिंनीं उलयतलं, संवसार रचलल्याक गुपीत आसललेो वसतू उक्तेो कर्तलं”, हें प्रवादियाचें उतर अशें खरें जालें. (मातेव १३:३५)

पळेइयात न्याळ

• The Money in Trust [or Parable of the Talents], Commentary & Meditation

भायळो आधार आनी गुंतन्नी

• वपाऱ्यो
• जेजूच्यो वपाऱ्यो]
• Another list, slightly different and only of the synoptic Gospels
• Catholic Encyclopedia: Parable