रजस्वला

रजस्वलाः रजोदर्शनाचे अवस्थेंत आशिल्ली बायल. बायलांक नियमीतपणान म्हयन्याचें आंगार जावपाचो सुरवेचो तीन दिसांचे काळ हो रजोदर्शनाचो काळ मानतात. धर्मशास्त्रान अशे बायलेक भश्ट मानिल्ली आसून अशे बायलेकडेन संपर्क आयल्यार न्हावचें पडटले अशेंय सांगलां.

रजस्वलेक भश्ट मानपाची चाल सगळ्या समाजांनी दिसता. कांय समाजांनी रजस्वलेचे भश्टाचे चार दीस मानतात, जाल्यार आदिवासी समाजांत ते चडूय आसतात. किरीस्तांव धर्म सोडलो तर हेर भोवतेक धर्मांनी रजस्वलाचो काळ पाळटात.

रजस्वलेक भश्ट मानपाची चाल ही चड पुर्विल्ली न्हय. वस्त्रहरणाच्या वेळार द्रौपदी रजस्वला आसुनूय तिका सभेंत हाडिल्ली आनी सभेंत हाडचेआदीं ती वाडयांत सगळेकडेन भोंवताली. हाचेवयल्यान महाभारतांत रजस्वलेक अश्पृश्य माननाशिल्ले. उपरांतच्या काळांत मात रजस्वलेक भश्ट मानूंक लागले.

स्मृतीकारांनी रजस्वलेचे कांय नेम सांगल्यात ते अशेः रजोदर्शना उपरांत चवथ्या दिसा माथ्यार न्हातकच बायल भृतकर्माक(घरांतले वेव्हार)आनी पांचवें न्हाण घेतकच देवपिर्तृकर्माक शुध्द जाता अशें शंखान सांगलां. रजोदर्शनाचे अवस्थेंत बायलेन न्हाण आनी वस्ती वजर्य करप, मौन धारण करप, रातचें फकत एक फावटीं मातयेच्या आयदनांत शीत जेवप, जमनीर न्हिदप आनी चवथ्या दिसा सुर्योदया उपरांत न्हावन घोवाचें तोंड पळोवप अशें व्यास स्मृतींत सांगलां.

रजस्वला बायलेविशीं जायत्यो कल्पना आनी विधीनिशेध सागल्यात. हे अवस्थेंत आशिल्ले बायलेन घरांत एके वटेन बसप, कित्याकच हात लावप ना. घरांत देवपूजा वा जेवण चलता आसतना उलोवप ना, वेदमंत्र आयकप ना, सुर्याकडेन पळोवप ना, सकयल मान घालून बसप, एके रजस्वलेन हात लावप ना, झाडापेडाक हात लावप ना, ल्हान भुरग्याचेर, गुरवार बायलेचेर आनी दुयेंत मनशाचेर आपली सावळी पडूंक दिवप ना. तशेंच ह्या काळांत संभोग वजर्य आसता.

आर्विल्ल्या काळांत देवधर्माचे बाबतींत सोडल्यार हेर बाबतींनी रजोदर्शनाचे नेम पाळिल्ले दिसनात. सद्याचे परिस्थितींत कुटुंबां विभक्त जाल्ल्यान आनी तीं शारांनी, फ्लॅटांनी रावंक लागिल्ल्यान, तशेंच बायल नोकरी धंद्याफाटल्यान आशिल्ल्यान आयच्या काळांत रजोदर्शनाचे नेम पाळप कठीण जालां.