आचार्य अत्रे
जल्म
[बदल]प्रल्हाद केशव अत्रे हांचो जल्म दि. 13 आँगस्ट 1898 ह्या दिसा पुण्यांतल्या सासवड हांगा जालो.
शिक्षण
[बदल]तांचे शिक्षण पुणे, मुंबय आनी लंडन हांगा बी.ए.बी.टी.डी. मेरेन जाले.
नोकरी
[बदल]पुण्यातल्या कँप एज्युकेशन सोसायटीचे शाळेंत शिक्षकाची नोकरी धरली, आनी कांय वर्सांनी तेच शाळेचो प्राचार्य जालो. राजा धनराज गिरजी हायस्कुल(1927) आनी चलयांचे आगरकर हायस्कूल(1934) ह्या माध्यमीक शाळांच्या थापणुके खातीर तांणे मोलादीक वावर केलो. पुणेचे नगरपालिकेचो तो कांय काळ वांगडी आशिल्लो. 1933 सावन नाटकांसिनेमांच्या धंघ्यांत ताणे प्रवेश केलो. अत्रे थिएटर्स ह्या नांटका संस्थेची थापणूक करून ताणे मकरंद आनी केशवकुमार ह्या टोपण नांवांनी कविता बरयल्यो. 1925 त, ताचो झेंडूची फुले हो विडंबन आनी विनोदी कवितांचे झेलो उजवाडाक आयलो. ह्या कविता-झेल्याचे म्हत्व म्हळ्यार हातूंत रविकिरणमंडळंतले कवी आनी तांची कविता बरोवपाची पध्दत हाचेर विडबंन केल्ले आसा. मराठीतलो हो पयलोच विडंवनात्मक कविता झेलो. 1935 त गीतगंगा हो ताचो कविताझेलो ऊजवाडाक आयलो. ताच्या नांटकांचेर राम गणेश गडकरी आनी फ्रेंच नाटकांत मोल्येर हांचो खूब प्रभाव पडिल्लो दिसता.
वावर
[बदल]ताच्या नाटकांत उपरोध, विडंबन, समाजातले दोश आनी विनोद ह्या गजालींचो खूब वापर केल्लो दिसून येता. साष्टांग नमस्कार (1933), घराबाहेर (1934), भ्रमाचा भोपाळा (1935),], ‘लग्नाची बेडी ‘[1935], ‘उघाचा संसार ‘[1933], ‘वंदे भारतम ‘[1939], ‘पणिग्रहण ‘[1943], ‘कवडीचुंबकड ‘[1951], ‘तो मी नव्हेच ‘[1962], ‘प्रीतीसंगम ‘[1968], ‘अशी बायको हवी ‘[1969].हातूंतल्या ‘ घराबाहेर ‘ आनी ‘ उघाचा संसार ‘हया नॉर्वेजियन नाटककाराचो प्रभाव पडिल्लो दिसून येता.
ताणें हेर विशयांचेर केल्ल्या बरपांत ल्हान –व्हड चरित्रां,व्यक्तीदर्शनां, मर्णलेख, प्रवासवर्णनां, खबरेपत्रांदले लेख , साहित्य विशयावयले लेख, भाशणां आनी पाठ्य् पुस्तकां हांचो आस्पाक जाता. तांची ‘टांगुणा ‘ ही कादंबरी आनी ‘बत्ताशी व इतर कथा ‘ हो काण्यां-झेलो 1954 उजवाडाक आयलो. ह्या भायर महात्मा फुले [1958], पंडित जवाहरलाल नेहरू हांचेर बरयल्लें ‘सूर्यास्त ‘[1969], ‘अत्रे उवाच ‘[1938], ‘ललितवाड्.मय ‘[1944], ‘हशा आणि टाळ्या ‘[1958]ह्या तांच्या पुस्तकांची खूब तोखणाय जाली.ताणें संपादित केल्लो ‘अप्रकाशित गडकरी ‘ हो एक म्हतत्वाचो ग्रंथ जावन आसा. ‘मी कसा झालो ‘[1953] ह्या पुस्तकांत ताणें आपल्या जिणंचे वर्णन केलां. जाल्यार ‘ कर्हीचे पाणी ‘ह्या नांवान पांच खंड उजवाडाक हाडून [1963,6465,67 आनी 1968]ताणें आपली आपजीण बरयल्या. दि. 13 जून 1969 या दिसा तांका मुंबय हांगा मरण आयलें.
आचार्य अत्रे हो एक तारवटी आशिल्लो. प्रल्हाद केशव अत्रे हांचो जल्म दि. 13 आँगस्ट 1898 ह्या दिसा पुण्यांतल्या सासवड हांगा जालो. तांचे शिक्षण पुणे, मुंबय आनी लंडन हांगा बी.ए.बी.टी.डी. मेरेन जाले. पुण्यातल्या कँप एज्युकेशन सोसायटीचे शाळेंत शिक्षकाची नोकरी धरली, आनी कांय वर्सांनी तेच शाळेचो प्राचार्य जालो. राजा धनराज गिरजी हायस्कुल(1927) आनी चलयांचे आगरकर हायस्कूल(1934) ह्या माध्यमीक शाळांच्या थापणुके खातीर तांणे मोलादीक वावर केलो. पुणेचे नगरपालिकेचो तो कांय काळ वांगडी आशिल्लो. 1933 सावन नाटकांसिनेमांच्या धंघ्यांत ताणे प्रवेश केलो. अत्रे थिएटर्स ह्या नांटका संस्थेची थापणूक करून ताणे मकरंद आनी केशवकुमार ह्या टोपण नांवांनी कविता बरयल्यो. 1925 त, ताचो झेंडूची फुले हो विडंबन आनी विनोदी कवितांचे झेलो उजवाडाक आयलो. ह्या कविता-झेल्याचे म्हत्व म्हळ्यार हातूंत रविकिरणमंडळंतले कवी आनी तांची कविता बरोवपाची पध्दत हाचेर विडबंन केल्ले आसा. मराठीतलो हो पयलोच विडंवनात्मक कविता झेलो. 1935 त गीतगंगा हो ताचो कविताझेलो ऊजवाडाक आयलो. ताच्या नांटकांचेर राम गणेश गडकरी आनी फ्रेंच नाटकांत मोल्येर हांचो खूब प्रभाव पडिल्लो दिसता. ताच्या नाटकांत उपरोध, विडंबन, समाजातले दोश आनी विनोद ह्या गजालींचो खूब वापर केल्लो दिसून येता. साष्टांग नमस्कार (1933), घराबाहेर (1934), भ्रमाचा भोपाळा (1935),], ‘लग्नाची बेडी ‘[1935], ‘उघाचा संसार ‘[1933], ‘वंदे भारतम ‘[1939], ‘पणिग्रहण ‘[1943], ‘कवडीचुंबकड ‘[1951], ‘तो मी नव्हेच ‘[1962], ‘प्रीतीसंगम ‘[1968], ‘अशी बायको हवी ‘[1969].हातूंतल्या ‘ घराबाहेर ‘ आनी ‘ उघाचा संसार ‘हया नॉर्वेजियन नाटककाराचो प्रभाव पडिल्लो दिसून येता. ताणें हेर विशयांचेर केल्ल्या बरपांत ल्हान –व्हड चरित्रां,व्यक्तीदर्शनां, मर्णलेख, प्रवासवर्णनां, खबरेपत्रांदले लेख , साहित्य विशयावयले लेख, भाशणां आनी पाठ्य् पुस्तकां हांचो आस्पाक जाता. तांची ‘टांगुणा ‘ ही कादंबरी आनी ‘बत्ताशी व इतर कथा ‘ हो काण्यां-झेलो 1954 उजवाडाक आयलो. ह्या भायर महात्मा फुले [1958], पंडित जवाहरलाल नेहरू हांचेर बरयल्लें ‘सूर्यास्त ‘[1969], ‘अत्रे उवाच ‘[1938], ‘ललितवाड्.मय ‘[1944], ‘हशा आणि टाळ्या ‘[1958]ह्या तांच्या पुस्तकांची खूब तोखणाय जाली.ताणें संपादित केल्लो ‘अप्रकाशित गडकरी ‘ हो एक म्हतत्वाचो ग्रंथ जावन आसा. ‘मी कसा झालो ‘[1953] ह्या पुस्तकांत ताणें आपल्या जिणंचे वर्णन केलां. जाल्यार ‘ कर्हीचे पाणी ‘ह्या नांवान पांच खंड उजवाडाक हाडून [1963,6465,67 आनी 1968]ताणें आपली आपजीण बरयल्या. दि. 13 जून 1969 या दिसा तांका मुंबय हांगा मरण आयलें.