शिरीश पै

शिरीश पै ही ललीत लेखन बरोवपी आशीली.

जल्म

15 नोव्हेंबर 1929 ह्या दीसा जालो.

शिक्षण

त्यांच्या घरांतूच साहीत्य विंगड विंगड तरेंन वावुरताले. साहित्याचें हें बालकंडू तांका ल्हानपणासावन मेळटालें. साहित्य विचाराचें संस्कार तिचेर भोवतणच्या वातावरणांतल्यान सदांच जायत आसलें. अशें आसलें तरी शिरीश पै हांची स्वताची अशी एक बरोवपाची पद्धत आसा. तांच्या प्रसन्न बरोवपान ललीत लेखन वाचप्यांक खुब्ब खोशी जाताली. जशें ताणी ललीत लेखन केलें. तशेंच कवितांकूय न्याय दिलो. एक तारी, एका पावसाळ्यांत, पायवाट, कस्तुरी, ऋतुचक्र. अशें तांचे कांय कवितासंग्रह प्रसिद आसात. मराठी कवितेंत जपानी हायकू हो प्रकार रूजोवपाचो मान शिरीष पै हांकाच वता. लालन बैरागींण, हे ही दिवस जातील ह्यो कादंबर्यो ताणीं बरयल्यो. ल्हान भुरग्यांखातीर आईची गाणी, बागेतल्या जमती ह्या बाल साहित्याची निर्मिती केली. चैत्रपालवी, खडकचाफा, सुखस्वप्न कांचनबहार. हे तांचे काणयांचे संग्रह प्रसिद आसात. तेच वांगडा हा खेळ सावल्यांचा, झपाटलेली, कळी एकदां फुलली होती ही नाटकां ताणी बरयलीं.

वावर

काणयो, कविता, ललीत लेखन, बालवाड्मय, नाटक हया साहित्याच्या सगळ्या क्षेत्रांत मुक्तपणान संचार करपी लेखिका म्हणल्यार शिरीष पै. फाटल्या धा हजार वर्सात अशें व्यक्तिमत्व जालें ना अशा व्यक्तिमत्वची म्हणल्यार आचार्य अत्रें हांची शिरीष पै ही धूव.