ओवाळणी/ओवाळकी
ओवाळकी[बदल]
गोयांत खरोच अप्रुप सण म्हणटात तो दिवाळी. हरशीं केन्ना करना त्यो गजाली गोंयकार दिवाळेक करता.त्या दिसा तो फातोडेर उठता फोगोट्यो मारता आंगाक तेल आनी उठणे लावन न्हाता धुल्ली मुस्तायकी आंगार चडयता पायांच्या आखाण्यान कारीट फोडटा. उपरांत घरचीं बायलां तांका ओवाळटाता आनी तांका ओवाळणेक पयशे घालतात. उपरांत तो घरांतल्या जाणटेल्यांक पांय पडटा. त्या दिसा हिन्दु समाजांतल्यो सगळ्यो सवाशीण बायलो घरातल्यांक न्हावन धुवन पाटाक रांगोळी घालून बसयतात, तांका तिकली लावन फुल दिवन पांच वातीच्या पंचारतीन ओवाळटात. ही परंपरा म्हण आमच्या मदी चलत आयल्या दिवाळेचो वेगवेगळो फळार ओवाळून जाले की खावपाक मेळटा.[1]
जोडवीं पेटोवप[बदल]
दिवाळेच्या दिसानी हिंन्दूच्या घरामुखार तुळस आसता तिचें लग्न आसता. कार्तीक म्हयन्यांत तुळशीचें लग्न जाता आनी मागीरूच मनशांच्या लग्नाचे म्हूर्त सुरू जाता ह्या दिसा घरांतली सवाशीण तुळशी फुड्यान जोडवे पेटयता. ह्या दिसा व्रतस्त रावचें पडटा. ह्या दिसा तुळशीक बरो रंग मारून फुलांनी न्हेसयतात तशीच बायल मनीस श्रींगार, अलंकार करून तुळशीचें लग्न जालें की जोडवें पेटयता. ते जोडवें ती तुळशीफुड्यांत दवरतात. जर कसलीय अडचण येवन जोडवें पेटोवपाक मेळें ना जाल्यार तें घरांतल्या दुस-या बायलमनशेन पेटयल्यार हरकत ना. ही परंपरा आदीसावन चलत आयल्या म्हण आमचीं बायलां जोडवें पेटयता. एका पडग्यान वाती म्हणजेच जोडवें फुगत घालतात आनी तुळशीच्या फुड्यान बसून जळयतात.पयलीच्या काळार पडगे नासले तेन्ना केळीच्या सोपान जोडवें फुगत घालून जळयताले. जळोवन जातकच घरान आनी शेजा-यांक कपलाक लावन चिरमुल्यो दितात.[2]