गोंय चित्र वस्तु संग्रहालय

गोंय चित्र वसतू संग्रहालय हो एक असो संग्रहालय जो गोंयांत आदल्या पुर्तुगेज वसाहितिचेर ( आतां भारताचें ल्हान राज्य) आदारीत आसा. ताका एक व्हड पुंजी आसा— ४००० वयर हसत्कारागिरी—जाचो गोंयच्या पारंपरीक शेत्कांता संबंदीत तत्वगिन्यान आनी जिव शेैली विशीं केंद्र्बिंदू आसा.

गोंय चित्र वस्तु संग्रहालय गोंयच्या दऱ्यादेगेच्या बाणावले गांवांत आसा.ताची स्थापणी आनी मांडावळ (२०१०) कलाकार-देखरेखपिपुनर्निर्मवपी विचतर-हुगो गमेस हाणें केल्या . ताणी अवत मुंबय मासिकान संग्रहालयाचें वर्णन करूंन ताका "[एक गोंयचें भुलवपी आकर्शण] म्हणट्लां आनी फुडें बरोवन "ह्या गांवगीऱ्या गुंतागुंथिंत हजारांनी पारंपीक हतियारां, आयदनां आनी आवतां जीं शेकडे आदीं गोंयच्या गांवगिऱ्या वाठारांत आपल्या शेतकामतीच्या आनी हेर पारंपरीक वेव्हारांत रचपांत आयलीं. ".^[1]

पुंजी

गोंय चित्र वस्तु संग्रहालय पुंजेंत थळाव्या कुमार्कामाचीं उदाह्रणा, शेत्कांत्याची हतियारां, संगिताचीं वाजंत्रां, पुर्विल्ले गाडे आनी पालख्यो<रेफ>ह्टप://व्व्व.गाचित्रा.चं/चळेचतियोन्स.ह्तंलसांचो:Fix/category^{[permanent dead link]}</रेफ>—आदल्यो साबार कडेन सावन हाडलल्यो आसात. तांतूंत सेंद्रियो शेत्कामताच्या साबार तर्काऱ्यो, वनस्पती, मसाल्याचीं झाडां, ऊस आनी तांदूळ—सगळे चड पिकपी वसतू जाग्याच्या असतंप्त भारताच्या दऱ्यादेगेवेल्यो आसात.

काटकसराचो वापर

सारें आनी किटकनाशक वापरात येतात ते शेताच्या उरिल्ल्यो वापरून कर्पांत येता, जातूंत पारंपरीक रिती वापरतात.हिक्मतीन, मानव कचरो रावप्यांचो बियोगास कर्पांत येता , आनी सलार बळा वर्वीं शेत्कांत्याच्यो उर्जाच्यो गरजो तो भागयता.

सर्वुंच संकारलीन संग्रहालय

गोंय चित्र वस्तु संग्रहालय हिका आर्चायोलगिचाल सुर्वेय ऑफ इंडिया हाणीं भारताचो "सर्वुंच संकालीन संग्राहलय" घोशीत केला^[2]

तांणी हांगा एका बरवपांत म्हळां: "प्रदर्शनांत शेंबरांनी लाग्वडिचीं हतियारां, जाची गवाय शेतकामतीू गोंयच्या मुखेल वेवसाय आसलो म्हण दितात.. (आतां, परियोटन आनी खणी मुखेल उद्योग आसा आनी गयांक शेजार्च्या राज्यांचेर कड्डान आनी तर्कारी खातीर अवलुंबून रावचें पडटा.). एक ऊस दळपी पांच मेत्र उंच ही एक मुखेल संग्रहालय्येंत पळवपाची वसत जावन आसा.. गमेस-आक दन वर्सा ताचें पुनर्वसन कर्पाक लागलें."^[3]

येवजण्यो

भेट दिवप्यांक ,संग्रहालय एक केंद्र्बिंदू जावंक आसा। ल्हान शाळेच्या भुरग्यांक आनी विद्यार्थ्यांक शिकप्यांक कार्यशाळा करून कारागिरी सांगाता वावर करुंक संद दिवंक सोदता, तांकां हसत्कारागिनिंत मसत करून, संकालीन उत्पन करुंक तांच्या स्फुर्ती प्रमाण तांच्या परंपरा प्रमाण ज्यो तांच्यान विकुंक जाता आनी जाच्या वरवी एक पर्तिश्टेचें जिवीत तांच्यान जियेवंक जाता आनी तांच्यान हें सगळें बरवन दवरून- येवजणेन शिंवरावूं येता ज्या वरवी पद्दतशीर म्हायतिचें एकठावप प्रकल्पाचें कारियो करुंक आनी हेर असल्या प्रकल्पांक म्हायती वाटूंक बुन्याद जावंक."^[4]