गोकुलदास प्रभु

गोकुलदास प्रभु हे कोंकणी साहित्यकार.

जिणे वळख

गोकुलदास प्रभु हांचो जल्म 28 डिसेंबर,1954 वर्सा, चेरयाळ मट्टांचेरी, कोचीन (केरळ) हांगासर जालो. ताणी सवे यत्तेमेरेनचें शिकप मलयाळम भाशेंतल्यान घेतले. एस.एस.एल.सी. शिकप टि.डी. हायस्कूल मट्टांचेरी हांगासर जाल्यार, बी.एस.सी. शिकप सेत्र्केट हार्ट कॉलेज, तेवरा(केरळ) हांगा जालें. एन.ए. चें शिकप मदुराय कामराज युनिव्हर्सिटी, मदुराय (तमीळनाड) हांगां जालें. सध्याक कॉरपोरेशन बँकेंत नोकरी करता. कोंकणी बरोबर मलयाळम, तमीळ,कन्नड,हिंदी आनी इंग्लीश ह्यो भासो येतात बँकेत अधिकारी तशेंच नेमाळ्याचो संपादक म्हण वावर पळयताले. तशेंच,ते आता एका ट्रस्टाचे प्रशासक म्हण वावर पळयतात.

उजवाडावणी

पयलें बरोवप 1981 वर्सा ‘कोंकण जनता’ (केरळ) नेमाळ्यांत उजवाडाक आयलें. ‘केरळ कोंकणी अकादमीचे’ निबंद सर्तिंत, ‘कोंकण जनता’ चे काव्यसर्तिंत आनी ‘कुळागर’ (गोंय) चे कथा सर्तिंत इनामां लाबल्यांत कोंकणी भाशेवयर बरयिल्ले लेख HINDU पत्राचेर उजवाडा आयल्यात. कथांची उजवाडावणी लाशे ‘कुळागर’-1982 देगेर ‘कोकण टायम्स’-1985 एकलेपणाची सांज ‘कोंकणी जनता’-1983 वळख ‘कुळागर’-1983 हुंवार ‘कुळागर’-1981 आनी स्फूर्त आयली ‘कोंकण टायम्स’-1988 मर्णाचें सांवट ‘कोंकण टायम्स’-1983 अपेक्षा ‘कोंकणी’-1987-88 तो पिसो! ‘कोंकण टायम्स’-1986 आराट्ट ‘कुळागर’-1986 घाय ‘चित्रंगी’-1986 पृथिवै नम: (1986) हो नवलिका पुस्तकरूपान उजवाडा आयल्या. अंतरआयामी: (जानेवारी 1991) सूफीन सांगिल्ली काणी: (2009)

साहित्याची थोड्या भितर वळख

ते मलयाळम लपयेंत कोंकणी बरोवपी पूण खूब आदी सावन ताणी आपणाल्या कथालेखनाखातीर नागरी लिपयेचो स्वीकार केल्लो. चडानचड वाचप्यां मेरेन पावपा खातीर ताणी आयचे घडकेक प्रमाण रूप घेवपाचे नदरेन फुडें सरपी कोंकणी शैलीचो वापर केला. मात कथांतल्या पात्रांच्या तोंडातल्या संवादा खातीर आनी गरज थंय आपणाली मूळ कोचीची शैलीच दवरल्या.

आजवेर तांच्यो तीन कादंबऱ्यो, सात कथा संग्रह आनी दोन निबंद संग्रह मल्याळम भाशेंत उजवाडाक आयल्यात. ह्या कथां-झेल्यांतलें साहित्य एका वेगळ्याच विशवाचें दार उकतें करता. हरशी, गोंयकार कथाकारांच्या कथांनी जे मध्यमवर्गी जिणेचें दर्शन घडटा तेच मध्यमवर्गी जिणेचें पडबींब ह्या कथांनीय आसा.पूण प्रस्न वेगळे तरेचे, घडणुको खेरीत रितीच्यो आनी त्यो बारकायेन पळोवपाची नदरूय आगळी. ह्या कथांनी दिसता त्या मध्यमवर्गी जिण्याक एक वेगळो रंग आनी वास आसा. तो बरो काय वायट, उंच काय उणाक हाचे कडेन संबंद आसपाचें कारण ना, तो वेगळो आनी देखून नदर ओडून घेता.

‘सूफीन सांगिल्ली काणी’ हे कादंबरीचे कोंकणीवरीच तामीळ, हिंदी आनी इंग्लीश भाशेंत अणकार जाल्यात. ह्या कादंबरीत, अस्तुरेच्या सौंदर्याक कामवासनेभायले आयाम आसतात अशें सांगपी सूफी दार्शनिकता दिसता. हिन्दू-मुस्लीम हे अडेच्या धार्मिक विभाजनाचेर ही कादंबरी लख्ख बरो उजवाड घालता आनी एकचाराच्या सूफी तत्वज्ञानाची पाठराखण करता.

फावो जाल्ले पुरस्कार

‘अंतरआयामी’हो तांचो पयलो झेलो. ह्या कथा संग्रहाक केंद्रीय साहित्य अकादेमीचो पुरस्कार लाबला, तशेंच एम.टी.वासुदेव नायर हांगेल्या ‘चवकी’ ह्या मलयाळम कादंबरीच्या तांणी केल्ल्या कोंकणी अणकाराक केंद्रीय साहित्य अकादेमीचो अनुवादाचो पुरस्कार लाबला. तेंचपरी त्यांच्या कथांक, पुस्तकांक जायते स्थानीक आनी भायल्या संस्थांचे पुरस्कार लाबल्यात.