दुर्योधन

देवनागरी

दुर्योधन हो महाभारतांतलो कौरवांचो मुखेली आनी हस्तिनापूरचो सम्राट. कौरव कुळांतल्या धृतराष्ट्राक गांधारीपसून शंबर पूत जाले. तातूंतलो दुरेयोधन हो सग सगळ्यांत व्हड. तो जल्मले उपरांत जायते अपशकून जाले देखून धृतराष्ट्रान हेविशीं ब्राम्हणांक विचारलें तेन्ना ब्राम्हमांनी तो कुलक्षय करतलो म्हणून ताचो त्याग करपाक धृतराष्ट्राक सांगलें. पूण ताणें तशें केलेंना. पंडूपूत्र धर्मराज हो दुर्योधनापरस व्हड आनी भीम ताचे वांगडचो. सगळे कौरव आनी पांडव एकठांय ल्हानाचे व्हड जाले. सुरवातीपसुनूच दुर्योधनाच्या मनांत पांडवांविशीं दुस्वास आशिल्लो.

कौरव आनी पांडवांक द्रोणाचार्यान शस्त्रविद्या शिकयली. तातूंत अर्जून सगळ्यांत हुशार थरिल्ल्यान दुर्योधनाच्या मनांत अर्जुनाविशीं दुस्वासी भावना निर्माण जाली. दुर्योधनाक बलरामाकडल्यान गदायुध्दाचें शिक्षण मेळ्ळील्ले. धृतराष्ट्रान धर्मराजाक युवराज म्हणून अभिशेक केले उपरांत दुर्योधनाची दुस्वासी भावना चडूच वाडली. कौरव आनी पांडवा मदल्या झगड्याक खऱ्या अर्थान हांगाच्यान सुरवात जाली. दुर्योधनान कर्ण आनी शकुनीच्या आदारान पांडवांचो नाश करपाखातीर जायते यत्न केले. लाखेचें घर निर्माण करून पांडवांक लासून मारपाचोय यत्न केलो. पूण तो सफल जालोना. द्रौपदी स्वयंवराक दुर्योधनय आयिल्लो. त्या वेळार द्रौपदीन अर्जुनाक वेंचून काडलो तें पळोवन ताका चड तिडक मारली. धृतराष्ट्रान पांडवांक आपलें अर्दें राज्य दिलें आनी इंद्रप्रस्थ नगरींत रावपाक सांगलें. युधिष्ठिरान ह्या वेळार राजसूय यज्ञ केलो. कोशागाराचें काम दुर्योधनाकडे सोंपयल्लें. तेन्ना एक-दोन खेपे ताचो अपमान जालो. ताका लागून ताची सूड भावना जागृत जाली. पांडवांचे वर्चस्व ताका कशेंच सहन जायना जालें. कपटद्युतांत ताणें पांडवांचें सगळें जिखून घेतले आनी दौपदीचीय विटंबणा केली. पांडवांक वनवासाक धाडले. वनवासांतय ताणें पांडवांक खूब तरांनी सतायले. पूण पांडव तातूंतल्यान वाटावले. तांचो अज्ञातवास आनी वनवास सोंपलेउपरांत तांणी आपल्या पुरयतावरवीं दुर्योधनाकडेन अर्द्या राज्याची मागणी केली. पूण दुर्योधनान तांकां बोटायेदी लेगीत भूंय दिवपाक न्हयकार दिलो. हाचोच परिणाम म्हण युध्दाक सुरवात जाली.

कृष्णाचें सगळें सैन्य दुर्योधनाक मेळ्ळें आनी कृष्ण पांडवांच्या पक्षाक वचून मेळ्ळो. दोनय वटांनी युध्दाची तयारी जाली. कृष्णान मदेस्ती करून युध्द जावचें न्हय म्हण यत्न केलो. पूण ताचो उपेग जालो ना. हेउपरांत अठरा दीस भारतीय युध्द जालें. भीमान गदायुध्दांत दुर्योधनाचे मांडयेर घाव करून ताका जखमी केलो.

धर्मराजाच्या मनांत दुर्योधनाविशीं केन्नाच दुस्वास नाशिल्लो. तो दुर्योधनाक सदांच सुयोधन अशें म्हण्टालो. तो पराक्रमी, राजनितीकुशल आशिल्लो. ताका जायते इश्ट आशिल्ले. भीष्म, द्रोण, कृप ह्या सारक्या व्हड मनशांचो ताणें आदर केल्लो. देखुनूच दुर्योधनाचो युध्दाचो निर्णय कुरूक्षयाक कारण जातलो हें समजुनूय भीष्म-द्रोण हाणीं दुर्योधनाचो पक्ष सोडलोना. दुर्योधनान हो राकेसी वृत्तीचो नाशिल्लो पूण तो पांडवांचो दुस्वास करतालो. ताका न्याय, बरें गूण, मान ह्या सारकिल्ल्या गजालींविशींची जाण आशिल्ली. पूण तो दुस्वासान कुड्डो जाल्लो. दुस्वास, सूडबुध्दी सारकिल्ल्या वांयट गुणांक लागून सर्वनाश जाता हेंच दुर्योधनाच्या महाभारतांतल्या व्यक्तिचित्रणांतल्यान महाभारतकारांनी दाखयलां.