मिरसांग

मिरसांग हे वनस्पतीची कोणाक वळख करून दिवपाची गरज ना. मिरसांग पिकतकच तिचो रंग तांबडो भडक जाता. आनी ती खातकच आंगाक भगभग पडटा. ह्या कारणाक लागून तिका संस्कृतांत 'लंका' अशें म्हणटात. गांवगिऱ्या वाठारांत मिरसांगेची लागवड व्हड प्रमाणांत करतात. मिरसांगेचे वेगवेगळे प्रकार पळोवपाक मेळटात. तारवटी मिरसांग ही ल्हान आसून ती भरपूर तीख आसता. वेगवेगळे जिन्नस करपाक आमी सदांच मिरसांगेचो उपेग करतात. पूण ती वखद म्हूण वापरपाक मेळटा हें सांगल् लोक अजापतले.

मिरसांगेचो वखदी उपेग

मिरसांगेंत कांय वखदी गुणधर्म लिप्पिल्ले आसात. हरवीं मिरसांग खाल्यार काळजाची क्रिया सुदारता. तोंडांत रूच हाडपाक, भूक वाडपाक तशेंच अन्नाचें पचन वेवस्थीत जावंचे म्हण मिरसांगेचो उपेग जाता. वेळा काळा भायर येवपी जोरांत तशेंच दिसा आड येवपी जोरांत मिरसांगेंची पूड म्होंवा वांगडा दितात. कफदोश इबाडून जाल्ल्या रोगांत मिरसांगेचो बरोच उपेग जाता. हातापांयांक सूज येवन दुखता जाल्यार मिरसांगेचो लेप लायतात. तशेंच कंबरदुखीत लेगीत हो लेप उपेगी आसा. 'आमवात' ह्या सांदे दुखीच्या दुयेंसांत मिरसांगेची पूण महोंवावांगडा पोटांत घेतात. ते भायर सोरो पियेवन बडबडटा. ह्या लक्षणां वेळार लेगीत वयलें वखद उपेगी पडटा. अशें केल्लयार बडबड थांबून न्हीद येता. मुतपाक जायना वा त्रास जाल्यार मिरसांग थोड्या प्रमाणांत पोटांत घेवची. एखाद्याक पानाचो त्रास आसल्यार मिरसांगेची पूड कापूर आनी हींग अशें मिश्रण पोटांत घेवचें. अशे तरेन कांय प्रमाणांत मिरसांगेचो उपेग घरचे घरा करूंक मेळटा.

मिरसांगेचे वायट गूण

मिरसांग खुबूच तीख आनी गरम आशिल्ल्यान ती चड खाल्ल्यार तोंडाक आनी पोटांत भगभग पडटा. अशा वेळार दूध तूप पोटांत घेवचे. मिरसांग गरम गुणाची आशिल्ल्यान पित्तदोश इबाडून जावंपी विकारांत तशेंच गरमेच्या दिसांनी हाचो उपेग टाळचो.