मिस्त्राल गाब्रियएला

मिस्त्राल गाब्रियएला गॉदॉय आल्कायागा ल्युसिला ही चिलींतल्या काव्याच्या मळार आधुनिकीकरणाची चळवळ सुरु करपी एक नामनेची कवयित्री. ती स्पॅनिश, बास्क आनी दक्षिण अमेरिकन इंडियन वंशाची आशिल्ली. तिचें भुरगेपण उत्तर चिलींतलया एका लहानशा गांवांत गेले आनी पिरायेच्या 15व्या वर्सा ती शाळेंत शिकोंवक लागली. उपरांत ती कॉलेज प्राध्यापीका म्हूण काम करूंक लागली. देशाची राजकी प्रतिनीधी ह्या नात्यान तिणें माद्रीद, लिस्बन, जेनोआ आनी नीस ह्या शारांनी वावर केलो. 1914त तिच्या पिपशो ष वशरींह ह्या कवितांझेल्याक चिलींत इनाम मेळ्ळ्या उपरांत कवयित्री म्हूण तिची नामना सगळ्याक पातळ्ळी. सुर्वेक सावन गॉदॉय आल्कायागा ल्युसिला हिणें गाब्रिएला मिस्त्राल ह्या नांवानच बरोवंक सुरवात केली. हें नांव तिणें तिचे दोन आवडीचे कवी, इटलींतलो गाब्रिएल दी आनुन्झिओ आनी फ्रेंच फ्रेदरीक मिस्त्राल ह्या नांवावयल्यान घेतिल्लें. 1922त उजवाडाक आयिल्लो तिचो ऊशीश्ररींळेप हो कवितांझेलो बरोच गाजलो. हातूंतली ऊश्री ही प्रेमभंग जालेउपरांत आत्मह्तया करपी तरनाटयाविशींची कविता टीकाकारांनी बरीच तोखेली. ढशपवशीपशी (1924), ढरश्रर (1938) आनी ळपश झीशी (1954) ह्या तिच्या कविताझेल्यांतलयान तिचो गरीब आनी कश्टकरी समाजांतल्या भुरग्यांविशींचो मोग स्पश्टपणान दिसून येता. तिणें लीग ऑफ नेश्नस आनी संयुत्त्क राश्ट्रसंघाखातीर समाजशास्त्रीय आनी सांस्कतिक समित्यांचेर बरोच वावर केला. भावनाचें उत्कट चित्रण आनी उत्फक्याचें सहज दर्शन घडोवपी तिच्यो कविता पुराय लॅटीन अमेरिकेंत बयर्राकच जाणांनी आदर्श म्हूण आपणायल्यो. 1945त तिका नोबेल इनाम फाव जालें. साहित्यांत नोबेल इनाम मेळोवपी ती पयली बायलमनीस जावन आसा. ती आंकवार आसली.