व्यास हरिराम

व्यास हरिराम:(इ.स.१४९२-१५९८). राधावल्लभ संप्रदायांतलो एक कवी.वृंदावनांत हरित्रयी नांवाचे तीन नामनेचे संतकवी आशिल्ले.तातुंतलोच हरिराम व्यास हो एक.हाचो जल्म मध्यप्रदेशांतल्या ओरछा राज्यांत टीकमगढ हांगा जालो.ताच्या बापायचें नांव समोखन शुक्ल.मुळांत व्यास ही हरिरामाची पांडित्यदर्शक उपाधी आसिल्ली.पूण फूडें तें ताचें आडनांव जालें.ताच्या बापायचें नांव समोखन शुक्ल.भुरगेंपणांत ताणें संस्कृत साहित्य आनी दर्शनां हांचो खूब अभ्यास केलो.काशीसारक्या विद्वानांच्या नगरांत वचून थंयच्या पंडिताकडेन ताणें शास्त्रार्थूय केला.पूण इतली विद्वत्ता मेळोवनूय ताच्या मनाक समाधान मेळ्ळेंना.मागीर ताका ताच्या काय भक्तांनि राधावल्लभ संप्रदायाचो संस्थापक श्रीहितहरिवंशान ताचेर अनुग्रह करून राधावल्लभ संप्रदायाची दीक्षा ताका दिली.

हरिराम हो राधावल्लभ संप्रदायांत राधेचो सखो आनी विशाखा हिचो अवतार मानतात.तो अतिथिसत्काराविशीं जसो नामनेक पाविल्लो.तसोच निर्भय,धर्मपारायण आनी नितांत मोगाळ आशिल्लो.

हरिरामान हिंदी भाशेंत दोन आनी संस्कृत भाशेंत एक अशे तीन ग्रंथ बरयले.त्याशिवाय व्यासवाणी ह्या ताच्या ग्रंथाचे पुर्वाध आनी उत्तरार्ध अशे दोन भाग आसात.माधुर्यभक्ती आनी राधाकृष्णाची निकुंजलीला हे व्यासवाणीचे प्रतिपाद्य विशय आसात.ताणें स्वकीय-परकीय हे भेद सोडून राधेचें वर्णन केलां.रामलीला हो तातुंतलो म्हत्वाचो भाग आसून,रासलीलेचीं सुमार ५० पदां आसात.

व्यासवाणी ही भक्तीभावनेक प्राधान्य दिवपी आसून,तिच्या पद्यांत व्रजभाशेंचें म्होवाळपण व्यक्त जाता.हरिरामाक संगीताचें बरें गिन्यान आसिल्लें.ताणें आपलीं पदां गेयतेचो विचार करून रचल्यांत.ताच्या उलोवपांत कबीर,नंददास आनि हित हरिवंश हांचे काव्यशैलीचो खूब प्रभाव आसा. व्यंकटेश :(पळेयात तिरूपती).