संत बहिणाबाई

संत बहिणाबाई हांचो जल्म 1629 या वर्सा देवगांव हांगा जालो. बहिणाबाई ही मराठी संत कवयित्री. तिचे आवयचें नांव जानकी आनी बापायचें नांव आऊजी आशिल्लें तिचें आडनांव कुळकर्णी. आऊजी मौनसगोत्री, यजुर्वे दी ब्राह्मण आसून कुळकर्णपणाचें काम करतालों. बहिणाबाई तीन वसाची आसतना तीस वर्सां पिरायेच्या रत्नाकर पाठक नांवाच्या बिजवराकडेन तिचें लग्न जालें. तो शिवपूराक (शिऊर) रावतालो. लग्नउपरांत चार वर्सांनी बहिणाबाईच्या बापायक खूब रीण जालें आनी जांवयाच्या सल्लाप्रमाण आपल्या कुटुंबाक घेवन ताणें घरदार सोडलें. पंढरपूर, शिंगणापूर असो भोंवन तो रहितपूराक आयलो. थंय दोन वर्सां रावतकच कोल्हापूरांत, हिंभट नांवाच्या ब्राह्मणागेर बिराड करून रावलो. थंय आसतना, बहिणाबाई जयरामस्वामी (वडगांवकार) हांची किर्तनां आयकूपाक वताली. तुकारामाची अभंगवाणी तिणें आयकली आनी ती तुकारामाची भक्ती करपाक लागली. कार्तीक वध्य पंचमीक, आयतार शके 15669 (इ.स 1647) तुकारामान बहिणाबाईक सपनांत दर्शन दिवन गुरूपदेश दिलो. तेन्नासावन तिका घोवाकडल्यान जावपी त्रासूय सोंपलो. उपरांत बहिणाबाई घोवासयत देहूक आयली. थंय तिका तुकारामाचें प्रत्यक्ष दर्शन जाली. विठोबा फूडें कवी आनी किर्तनकार जालों बहिणाबाईक तारामाच्या आशिवार्दन कवित्वस्फूर्ती जाली. तिच्यो सुमार साडेसातशें काव्यरचना आसून त्यो वि.ना. कोल्हपूरकार हाणें संत बहिणाबाईची गाथा ह्या नांवान उजवाडायला(1926). तशेंच टस्टिन इष्ट्र अँबट संपादीत महाराष्ट्र कविसंतमालेंत बहिणाबाईच्या मूळ मराठी गाथे वांगडाच तिचो इंगलीश अणकार दिला. बहिणाबाईन देहूच्या मुक्कामामेरेन आपजीण अभंगरुपान बरयल्या. बहिणाबाईची काव्यशैली सादी ,सरळ आशिल्ली. संतकृपा जाली इमारत फळाआली हो तिचो अभंग खूब नामनेक पावला.