रवीन्द्र केळेकार

रवीन्द्र केळेकार रायटर आनी फायटर.

जिवितपट

रवीन्द्र राजाराम केळेकार हांचो जल्म 7 मार्च 1925 वर्सा दक्षिण गोंय हांगा जालो. कोंकणीचे सेवेक जीण ओंपिल्ले म्हालगडे म्हूण तांची नामना आसा. कोंकणी वांगडा मराठी आनी हिंदी भाशानीय तांचो वावर आमकां पळोवपाक मेळटा.

रवीन्द्रबाबाली साहित्य संपदा

वेळे वयल्यो घुलो

ही 1971 वर्सा उजवाडा आयिल्ली, केळेकारान रचिल्ली दिसपटी जावन आसा. ह्या दिसपटेन तांच्या जिविताची लांबाय, रुंदाय आनी खोलाय आमकां पळोवपाक मेळटा. समाजाक वेग – वेगळे दिकेन पळोवपाची ताची नदर ह्या दिसपटेन आमी अणभवतात.

तुळशी

ही विचारप्रवर्तक नवलिका जावन आसा. सामाजीक समस्या आनी परिवर्तनाची गरज आसा हया एकवटान ती जल्मल्या. ही चरित्र प्रदान कादंबरी तुळशी नावाच्या रण बायलेची कथा, व्यथा, तिका जाल्लो शारिरीक आनी मानसीक त्रास तशेंच तिचेर जाल्लो अन्याय बरें तरेन चित्रायला.

उजवाडाचे सूर

ही आप - उक्तावणेचीं केळेकारान रचिल्ली बरपां. तांच्या ह्या बरपानी आमकां लेखक दिश्टी पडता. हांगा लेखकातलो भिडेस्त दुखावला आनी ताका चीप बसोवपाचो यत्न केला. लेखक ह्या बरपानी स्वताक चित्रायता.

समिधा

हें तांच्या जिविताचें कांय आयाम जावन आसात. जिवनाच्या अणभवाचेर आशिल्ल्यी कांय वेंचीक बरपां गुखून काडल्यात. तांणी आपलो कांट्यां - खुंट्यांचो मार्ग व्यक्त केला.

तथागत

हें गौतम बुद्धाच्या जिणेचे चित्रण आनी सांगणी करपी पुस्तक. हें पुस्तक आमकां बुद्धाच्या काळांत घेवन वता.

ओथांबे

ही तांची चिंतनां जावन आसा. भारतीय संस्कृताय, इतिहास, समाजशास्त्र, राजकारण आनी जिणेच्या सगळ्या आंगांक स्पर्श करपी विशय तांच्यानी हाताळल्यात.

घुस्पल्लें जानवें

शेतांत फक्त बीं रोयलें म्हूण भागना. नडणीय काडूंक जाय. बियां वांगडा वाडटा ती नेरूय काडून उडोवंक जाय. आमच्या देशांत नडणेचो हो वावर आमी केन्नाच सारको केलो ना. हाका लागून जाल्ले परिणाम ह्या पुस्तकांत मांडल्यात.

पांथस्थ

हे गोंयच्या सुटके झुजाचे उगडास पुस्तक जावन आसा. हे आत्मचरित्र जातूंत जिविताची प्रस्तावना पळोवपाक मेळटा. गोंयचो इतिहास मांडिल्ले हे पुस्तक जातुंत तांचे विचार, आकांक्षा, उत्फर्के, मोग, क्रोध हे सगळे दिसता.

सर्जकाची आंतरकथा

ह्या रचनेत साहित्यसेवेंत घडिल्ले दिश्टावे, होलमल्लीं सत्यां उकतायल्यात. कशें तरेन लेखकाचें नातें साहित्याकडेन जुळ्ळे हें बेस बरें तरेन चित्रायला. तांचे खातीर साहित्य मन – रिझोवणेचो वावर नाशिल्लो तर तें तो जिवीत घडोवपी मानतात. साहित्य हें एक जिविताचे उपफळ जावन आसा.

आमोरेर

ही तांची आप उक्तावणेचीं कांय बरपां जावन आसात. शणै गोंयबाबांनी पेटोवन दवरिल्ली दिवली पालवची न्हय म्हूण तांणे हें पुस्तक रचले. देश भावना, देश मोग सारखिल्ले विशय तांणी हांगा हाताळल्यात.

भारतवर्षाची संस्कृतायेची साधना

संवसारान जायते धर्म आसात आनी ह्या धर्माचेर आदारलेले हें पुस्तक जावन आसा.

तीन पावलां प्रज्ञावादाचीं

ह्या पुस्तकान ‘धम्मपद’, ‘विदुरनीति’ आनी ‘भगवद् गीता’ ह्या तिनूय पुस्तकांचे सादे, सोंपे, प्रांजळ कोंकणींत खासा तांणीच केल्ले मेकळे अणकार वाचप्यांक एकठांय मेळटा. हातुंत निजी जिवीत कशें नियंत्रीत करचें, समाजांत कशें चलचें आनी अध्यात्माच्या घुसपा – गोंदळाच्या जाळांतल्यान सुटका कशी करुन घेवची हे चित्रायला.

अघळ - पघळ

ह्या पुस्तकांत लेखकान जे कितें घडलां, आयकलां, पळयलां वा वाचलां आनी अंतरमनांतले अणभव घेवन रचला. अघळ – पघळ भाशा आशिल्ल्यान ताका अघळ – पघळ नांव पडला.

कसलो धीर आनी आधार ?

मराठी संतांनी आमकां कसलो धीर आनी आधार दिला हें आमच्या सामकार दवरपी केळेकाराची रचना जावन आसा.

तॉलस्टॉय

मनीस, शिक्षक, चिंतक आनी साधक म्हूण लेव तॉलस्टॉयाच्या जिविताची आनी विचारांची वळख घडोवपी हें पुस्तक.

आनी तांकां मनशांत हाडले

हें गुजराती भाशेंतलें झवेरचंद मेघारी हांचो निबंध संग्रह तांणे कोंकणीत अणकारीत केलो. मनीस जेन्ना मोगाचो पावस शिंवरांवक लागता तेन्ना तांगेल्या काळजांतल्यो पालवल्ल्यो त्यो जोती परत्यो कश्यो पेंटूक लागतात हो विशय कितल्याश्याच प्रसंगातल्यान हें पुस्तक सांगता.

एका विचाराची जिवीत - कथा

ह्या रचनेंत तांणी महात्मा गांधींचें जिवीत चित्रायला. भारत स्वतंत्राचे सेनानी म्हूण आमी तांका वळखतात पूण ह्या पलिकडेन ते संवसाराचे राजनितीक, अर्थनितीक आनी धर्मनितीक एक नवी देख दिवंक आंवडेताले. हे नदरेन एक विचार म्हूण तांका मांडला.

जपान पळोवन आयलों

1967 ह्या वर्सा केळेकारान केल्ले जपान भोंवडेचें हें वर्णन जावन आसा. हातुंत तांणी जपान पळोवन जी खोस जाली, जें अजाप जालें, जी धन्यताय अणभवली ती सगळी मेकळ्या मनान, उमेदीन भरिल्ले भाशेंन आमचे मुखार दवरल्या.

सत्याग्रह, अशें आशिल्ले गांधीजी, आमची भास कोंकणीच, हिमालयांत, सांगाती, राजाराणी, महाभारताचें अनुसर्जन, आशिकुशीक, कषाय मधुर, भाशेचें समाजशास्त्र, ब्रम्हांडांतलें तांडव, नवीशाळा, काकासाहेब कालेलकर ही वेग – वेगळ्या विशयांतली कांय पुस्तकां.

गोंयच्या मुक्ती संग्रामांत 1956 – 61 काळांत उत्स्फूर्त वांटो घेतिल्लो एक झुजारी, एक ध्येयवादी आनी कृतीशीळ राजकर्णी जावन आसा. गांधी जीवनदृष्टिचो एक तळमळिचो समर्थक आनी व्याख्याकार म्हूण आमी तांका वळखतात. ते कोंकणीक मानाची सुवात प्राप्त करून दिवपाच्या कामांत गोंयचे सुटके आदीं आनी उपरांत सातत्यान दोन तपां वयर धडपड करीत कोंकणी समाजाक नीज भाशेची जाग हाडून दिवपी एक कुशळ भाशाभिमानी आशिल्ले. तशेंच भारतीय स्वातंत्र चळवळ, गोंयचे स्वातंत्र आनी विलीनिकरणाच्या विरोधाचे ते वांगडी आशिल्ले. कोंकणी भाशेचे म्हत्व जाणून मायभास कशेतरेन स्वतंत्र चळवळीन वाटेकार आसा हे ताणी राम मनोहर लोहियांकडल्यान शिकले. समाजीक प्रबोधनाचे नदरेन पोटतिडकेन बरयत आयिल्लो व्यासंगी विद्वान. आचार्य काकासाहेब कालेलकर हांच्या सहवासांत तांच्या साहित्यीक आनी वैयक्तीक जिविताचो प्रभाव रवीन्द्रबाबांचेर खोलायेन पडिल्लो आसा. कोंकणी भाशा मंडळाची बुनयाद घालपाक ताणे म्हतवाची भुमिका साकारल्या. मायभाशेची ताकत जाणून तिचो वावर करप ताच्या जिविताचो व्यवसाय ताणी निवडलो. रायटर आनी फायटर ही उपमा तांकां दिल्ल्या.

पुरस्कार

केळेकारांक फावो जाल्ले कांय पुरस्कार म्हणल्यार १९७५ वर्सा कोंकणी भाशा मंडळाचो साहित्य पुरस्कार, १९७६ वर्सा 'उजवाडाचो सुूर' पुस्तकाक गोंय कला अकादमीचो साहित्य पुरस्कार, ‘हिमालयांत’ ह्या पुस्तकाक 1977 वर्साचो साहित्य अकादमी पुरस्कार फावो जाला, ‘...आनी तांकां मनशांत हाडले’ ह्या पुस्तकाक 1990 वर्सा साहित्य अकादमी अणकार पुरस्कार, काका साहब कालेलकर ह्या हिंदी पुस्तकाक 1992 वर्सा केन्दीय हिंदी संचालनालय पुरस्कार, कोंकणी बरोवपी म्हूण 2006 वर्सा जनपत पुरस्कार तशेंच 2007 वर्साय साहित्य अकादमीचो पुरस्कार तांका फावो जाला.