केशवसुत

जल्म

कवी कृष्णाजी केशव दामले म्हणल्यार केशवसूत हांचो जल्म 15 मार्च 1866 दिसा रत्नागिरी जिल्ल्यांतल्या मालगुंड गांवांत जालो.

शिक्षण

केशवसुतांनी बरोडा, वरधा, नागपूर, पूणे ह्यासारख्या चार वेगवेगळ्या शहरांनी शिक्षण घेतले. 1884 सालात तांणी इंग्लीश हायस्कूल पूणे हांगा दाखलो घेतलो.

काव्यरचना

एकेच विशिश्ट पद्द्तीन रचताले ते कवीतेक स्वच्छंद आनी मुक्त रूपांत केशवसुतांनी पयले फावटीं सगल्यां मुखार दवरली. ते खातीर तांकां आधुनीक मराठी काव्याचे जनक अशें म्हणटात. इंग्लीशींतल्या कवितांतल्यान दिसपी सौंदर्यवादी दृष्टीकोन केशवसुतांनी पयले फावटीं मराठींत हाडलो. कवीची प्रतिभा स्वतंत्र आसची. खंयच्याय प्रभावा बगर आसची अशें ते म्हणटाले. कवीचे प्रतिभेन हेंच प्रकारचें काव्य रच्चें, अशेंच रचप अशें तिंका कोंणें आदेश दिवचे न्हय, अशें तांचें म्हणणें आशिल्लें. वर्डस्वर्थ, शॅली, किटस् हांचे असल्या इंग्लीश कवींच्या कवितांचो तांचेंर खुब्ब मोटो प्रभाव आसलो. इंग्लीश काव्यांत चवदा वळींचो 'सॉनट' हो काव्यप्रकार 'सुनीत' ह्या नांवान तांणी मराठींत लोकप्रिय केलो. तांणी बरयिल्ल्या कवितां मदल्यो फक्त 135च कवितां आयज उपलब्ध आसात. पूण तांचें कविते मजगतीं जायतें विशय दिसा. अन्याय, विशमताय, अंधश्रध्दा, परस्पर स्नेहभाव, प्रेम, तेच बाराबर सामाजिक बंडखोरी, मानवतावाद, राष्ट्रीयत्व, गूढ अनूभवांचे प्रकटीकरण आनी निसर्ग अशें जायतें विशय तांणी सहज हाताळ्ळ्यात.

मरण

तांणी आतापर्यत एकूण 132 कविता बरयल्यात. ताची निमाणी कविता 'हरपले श्रेय' ही मरण येवचे स म्हयने पयलीं बरयिल्ल्या. तांकां 7 नोव्हेंबर ह्या दिसा मरण आयले.