सुरेन्द्र डी. रानकाले

सुरेन्द्र डी. रानकाले हाका तियात्र वा खेळ-तियात्र माचयेर बाबू ह्या नांवान वळखतात.

जल्म

ताचो जल्म मर्शें गावांत 9 मार्च 1945 वर्सा जालो. ताची आवय-बापूय गावांन कोलापूरचीं. पूण सुरेन्द्र बाब गोयांत जल्मलो आनी वाडलो.

वावर

आठ वर्सांचे पिरायेचो आसतना ताका तियात्राचो मोग लागलो आनी जंय जंय तियात्र जातले, ते तियात्र पळोवंक तो वतालो.

ताणें आपलें सगळें जिवीत तियात्राचो ‘प्रोम्पटर’ कसो सारलां. प्रिमेर ग्रावशिकताना पुर्तुगेजींतल्यान कोंकणी वाचूंक आनी बरोवंक शिकलो. ताणें जायत्या तियात्रीस्तांक तांच्या तियात्रांत बरपावळ करूंक आदार दिलो. आयच्या काळार ‘प्रोम्पटींगाची’ गरज आसना कित्याक सगळे डायरेक्टर बरे तरेन ‘येसाय’(rehearsal) करून आपल्या कलाकरांक बरे भाशेन तयार करतात आनी तियात्र माचयेर हाडटात,पूण एक काळ आसलो जेन्ना ‘प्रोम्पटर’ नासतना तियात्रमुखार वचनासलो आनी असल्या ह्या काळार सुरेन्द्र बाबान जायत्या नांववस्त्यातशेंच नव्या बरयणारांक आनी दिगदर्सप्यांक तांचे तियात्र माचयेर हाडूंकआपलो आदार दिला. वेवसायीक मळार तो एक मोटर सायकल पायलट.

आयजमेरेन ताणें जायत्या नांववस्त्या खेळ-तियात्रीस्तांक आनी तियात्रीस्तांच्या तियात्रांची बरपावळ आनी ‘प्रोम्पटींग करून आदार दिला जशेपरीं पॅट्रिक दॉवरादो हाचे ‘मिरा’, ‘सुकणें’, ‘ओस्तरी’, ‘वारें’, ‘तें कशें मेलें’, स्टार औफ कुरतोरीं हाचे ‘सेजा पाय’, ‘कांट्यांतलें फूल’, मांय दुखी सासूमांय सुखी’, प्रेम कुमार हाचे ‘वावराडी’, ‘अर्दी भाकरी’, ‘खोटो पयसो’, रॅमी कॉलासो हाचे ‘घराचें सूख’, एम. बॉयर हाचो ‘एकूच रस्तो’ शालिनी हिचो ‘नशिबाचो गाडो’, जासिंतो वाझ हाचो ‘बॉम्बे देखो’, ‘तो आमकां विसरलो’, बाब पिटर ओफेलिया हांचो ‘मिजास’,. तशेंच जायत्या नवोदीत तियात्रीस्तांकूय ताणें आपलो आदार दिल्लो आसा।

पुरस्कार

तियात्र मळार ताणें केल्लो हो मोलादीक वावर तियात्र अकादमीन मानून घेतला आनी ‘लाय्फटाय्म कॉन्ट्रिब्युशन टू खेळ/खेळ तियात्र २०१२’ हो पुरस्कार भेटवन ताचो सत्कार केला.