जाणवाये हें पुस्तक
देवनागरी
|
|
|
जाणवाये हें पुस्तक
[बदल]Book of Wisdom
जाणवायेचें पुस्तक, आक्ख्या आदल्या करारांतल्या पुस्तकां मदलें, एकूच मूल-बरोवपान ग्रीक भाशेन बरयललें पुस्तक. चडशे जाणार क्रिस्ती-युगा आदीं पयल्या शेंकड्यांत तें एजीपताच्या आलेशांडरीया शारांत उजवाडाक आयलां अशें म्हणटात. दुबावा विरेत, ग्रीक संवस्कृताय आनी तत्व-गोन्यान आपणायलल्या आनी ग्रीक भाशेन आनी वातावरणांत वाडलल्या एका जुदेव भावार्थ्यान तें बरयलां. न्हयच अनभावार्थ्यांक खरी जाणवाय शिकोंवक पूण आपल्या जुदेव पुर्वजांचो निश भावार्थ सांडून घेल्ल्यांचें मन-बदलप करूंक हो मुखेल हेतू ह्या बरयणाराचो. पात्शाय सलोमनाच्या नांवान तो उलयता व आपली शिकोच्ण सलोमनाचे तोंडीं तो उचारता. ह्याच खातीर "सलोमनाची जाणवाय" हें दुसरें नांव ह्या पुस्तकाक आसा.
तीन मुखेल भागांनीं तें वांटललें आमकां मेळता आनी तांतूंत ताचो मुखेल संदेश आमी वळखूंक पावतांव :
1. जाण. १-५ : देवाचे येवजणें मनषाचो शेवट प्रमानिकपणान जियेवंक सगळ्यांक उलो. नश्टे मनीस बरेस मनशांक दोगदावणी दितात; आपलें संवसारी जिवीत फटकीरे मौजेन सारुन आनी तेंच आपलो शेवट म्हण समजून, प्रमाणीक मनशांक चेपोवन दवरूंक आनी पिडापीड दिंवक ते भारीं वावुरतात. बऱ्या मोन'अशांचें मरन तांचो सत्यानास म्हण ते पिशे आनी नश्टे समजतात. पूण खरेंच म्हणल्यार प्रमाणीक मोन'अशांचे अत्मे देवाच्या हातांत आसा (३/१). बऱ्या आनी सातवीक मनशांक मरणा उपरांत अमर जिवीत आनी म्हंयेचो मुकूट देव तांकां दितलो. मनसुबीदार देवा मुखार ते नश्टे अधर्मिक आनी वायटवे मनीस थरतरतलेत. मनषाच्या निमाण्या शेवोटाचेर, जब आनी उपदेशक ह्या पुस्तकांनीं मेळो नासलोलो जबाब जाणवायेच्या पुस्तकांत आमकां मेळता : " प्रमाणिकपण सदांच अमर" (१/१५); "आपलो काळ भरचे आदीं पोरयान, सुगुणी मनीस मरत तर, ताका विसव मेळतलो" (४/७); "प्रमाणीक सासणाक जियेतात, धनी तांकां इनाम दितलो, आनी सर्वेस्पर तांची राखण करतलो" (५/१५); " मनशां मुखार दोगद सोंसले जाल्यार-उय अमर जिविताच्या भरवानश्यान भरल्यांत तांचीं काळजां" (३/४); ' भांगार उज्यांत घालून तपासतात तशें देवान तांकां तपासलीं, आनी हमाचें अरपण कशीं तांकां मानून घेतलीं" (३/६); "देवान मनशाक अमर केलो, आपणाच्या सैम्बा सारको ताका रचलो" (२/२३).
२ जाण. ६-९ : सलमन पात्शाय नीज जाणवायेची सोदपुस करता. सर्व राजांक खरी जाणवाय आपणावंक उलो करता (६/१-११); राज चलोवप्यांक ती चड गर्जेची म्हण सांगता (८/९-१६). तिका मोगान आनी म्हेनतीन सोदतल्यांक ती मेळताच (६/१२). सलमन जाणवायेक वाखाणता (७/२२-३०); दुसऱ्या मनशां भाशेन सलमन एक विनाशी मनीस (७/१). तो जाणवायेक मान दिता आनी भलायके, सोबिताये आनी गिरेस्तकाये परस ताणें तिचो चड मोग केलो म्होन आनी ह्याच खातीर तिचे बराबर सगळ्यो बऱ्यो वस्तु आपणाक मेळ्ळ्यो म्होनून तो खात्री दिता (७/७-११; ८/२-८). ह्या दुसऱ्या भागाची उत्तं तेंगशी ९व्या अवेस्वरान्त आमकां मेळता : जाणवाय मेळूंक सलोमनांचें मागणें.
3. जाण. १०-१९ : ह्या निमाण्या भागांत देवाचे सोडवणेच्या इतिहासांत जाणवाय कशी वावुरता तें आमकां स्पश्ट जाता. आदांवा थावन मयजेसा मेरेन आनी खेरितपणीं विंचून काडलले पर्जेचे सुटके समयार देवाचे जाणवायेन कौतीक विस्मितां केलीं. इसरायेल पर्जेचेर जुलूमशाय चलयतल्या एजीपत्कारांचेर धाडलल्या खास्तींचेर निहाळ आनी हे विर-खथे समयार देवाची अजापवंत मांडावळ आनी सासाय आमकां दाखळ जातात (११/२-१६; १२/२३-२७; १५/१८-१९/२२). ह्या धर्मिक निहाळा मदें देवाचे सोंसणिकायेची आनी काकूतीची खबर आमकां मेळता (११/१७ १२/२२): तेच परीं कुडया देवांचे, मुर्तयांचे पुजेची विकटाय आनी कांटाळो आनी मूर्तीपुजा करतलयांचें खुद पिशेपण आनी व्हड नशटेपण ह्या तिसऱ्या भागांत आमकां स्पश्ट जाता.